Archiplayscape | Ayşegül Aktaş – Sedat Ercan – Mehmet Onur Salur
Manifesto
Mimarlık eğitimi oyuna özdeş bir kurguya sahip olmalıdır.
Oyun, doğası gereği enformel bir öğrenme biçimidir.
Mimarlık, hayatın birçok alanıyla iç içedir. Açık uçludur ve bu çok çeşitli alanlardan beslenerek ilerler. Bu sebeple mimarlık eğitimi formel bir kalıba sığamaz.
Oyunu deneyimleme, her şeyden önce ‘gönüllü’ bir eylemdir. Benimsenmeyen bir oyuna katılmak, onun içinde var olabilmek mümkün değildir. Mimarlık eğitimini deneyimlemek için de gönüllü olmak gerekir. Bu nedenle mimarlık eğitimini kısıtlarından kurtarıp, gönüllüğü esas alan bir eğitim sistemi uygulanmalıdır.
Oyun, insanı baskı altında tutan engelleri ortadan kaldırarak, yaratıcılığı ve düş gücünü ateşler. Böylece insan özgünlüğünün ve farklı olduğunun bilincine erişir.
Mimarlık eğitimi, çeşitlilik içermelidir. Farklı öğrenme biçimlerine sahip kişilere yönelik formel, non-formel ve enformel öğrenme biçimlerini barındırmalıdır. Bu çeşitlilik bireyin kendi öğrenme haritasını kendisinin kurmasını ve yönetmesini sağlar.
Mimarlık eğitimi süre kısıtlamasından bağımsızdır.
Mimarlık eğitiminin gerçekleştiği ortam; yeni bir gerçekliğin öğrenildiği mekan (Farm), tasarıma yönelik tüm bilgi ve kabiliyetlerin edinildiği mekan (Jungle) ve edinilen bilgi ve kabiliyetlerin fiziksel bir gerçekliğe dönüştüğü tasarım mekanının (Highground) oluşturduğu bir bütün olmalıdır.
Juri kitapçığı için lütfen tıklayınız.
